Oferta edukacyjna

oferta edukacyjan

Ibuk Libra, Legimi

Libra Ibuk

 jak mowic

Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały.
Jak słuchać, żeby z nami rozmawiały.
Adele Faber, Elaine Mazlish
(Poznań: Media Rodzina, 2016)

Problem, z którym prędzej czy później spotka się na swojej rodzicielskiej drodze każdy z nas to słaby kontakt ze swoim nastolatkiem. Nie z uczniem w szkole, nie ze znajomym synem koleżanki, ale z własnym dzieckiem. Niejednokrotnie patrząc na swoje słodkie maleństwo myślimy, że nas to nie dotyczy, że przecież obdarzamy dziecko wielką miłością, uczymy dobrego zachowania, pokazujemy świat i wszystko tłumaczymy. Buntu nastolatka u nas nie będzie!

W końcu chcemy pomagać naszym dzieciom, także tym nastoletnim, być dla nich wsparciem i one o tym wiedzą, więc wszystko przejdzie gładko. Zapominamy jednak, że nasze dziecko to odrębna istota, która kształtowana przez nas wiele lat nagle postanawia robić wszystko samodzielnie, a my jej najczęściej w tym przeszkadzamy. Zaczyna się wtedy odwieczny problem, co robić, gdy moje dziecko się buntuje? Jak ustalać godziny powrotu do domu? Jak reagować na pyskowanie, kłamstwa, narkotyki, alkohol, papierosy czy temat seksu? Problem klik – co to takiego?

Z pomocą idą nam kolejny raz autorki Adele Faber i Elaine Mazlish, które w przystępny sposób za pomocą mnóstwa przykładów z życia pokazują kroki jakie można podjąć w danej sytuacji. Co jest bardzo ważne, tłumaczą problem z punktu widzenia dziecka i rodzica. U dorosłego, który przeżył większy lub mniejszy bunt w przeszłości zaczyna dominować uczucie straty: bliskiej więzi z dzieckiem, pewności siebie, własnego wizerunku, zadowolenia z faktu bycia potrzebnym oraz wielki strach. Jak często nasze słowa to lekceważenie uczuć młodego człowieka, ośmieszanie jego przemyśleń, krytyka sądów czy udzielanie nieproszonych rad? Jedną z dróg jest tutaj umiejętność słuchania, akceptowanie uczuć, dawanie w wyobraźni tego czego nie można w danej chwili zrealizować.

Najprostszym rozwiązaniem za złe zachowanie jest dla nas po prostu kara, ale ona pozbawia dziecko możliwości podjęcia pracy nad sobą, szukania innych rozwiązań, kroczenia ku dorosłości. Wiek nastoletni to poszukiwanie własnej tożsamości, to poznawanie samego siebie, swoich zachowań, to czas, gdy przyjaźń ma ogromne znaczenie, przynależność do grupy jest ważniejsza niż więzi rodzinne. Jak rozegrać ten ważny mecz z nastolatkiem, by nie było przegranych? Cennym elementem, który zawarły w tekście autorki są opinie dzieci na tematy omawiane wcześniej z rodzicami. Spojrzenie z obu stron jest prawdziwym obrazem problemu i pozwala podejmować odpowiednie kroki, by go rozwiązać. Istotnym elementem są pochwały, ale jak radzą autorki, nie te oceniające, ale opisujące. Co one oznaczają? Zachęcam do lektury.

Książka nie jest gotową receptą, jest kierunkowskazem, pokazuje nam w którą stronę podążać, by znaleźć najlepsze rozwiązanie.. „Nie możecie ich ochronić przed wszystkimi niebezpieczeństwami dzisiejszego świata ani oszczędzić im emocjonalnej burzy okresu dojrzewania, czy odciąć od popkultury, która ich bombarduje szkodliwymi przekazami. Ale jeśli potraficie stworzyć w waszych domach taki klimat, aby dzieci czuły, że mogą swobodnie wyrazić swoje uczucia, to istnieje duża szansa, że będą też bardziej skłonne wysłuchać, co wy czujecie”.